امام صادق(علیه السلام) مىفرماید:
اَلْمُؤْمِنُ بَیْنَ مَخافَتَیْنِ: ذَنْبٌ قَدْ مَضَى لا یَدْرِى ما صُنْعُ اللهُ فیه وَ عُمْرٌ قَدْ بَقِىَ لا یَدرِى ما یَكْتَسِبُ فِیهِ(1)
ترجمه
انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است از گناهان گذشته خود كه نمىداند خدا با او چه رفتار مىكند، و از عمر باقیمانده كه نمىداند خود چه خواهد كرد!
شرح كوتاه
بارزترین نشانه ایمان، احساس مسؤولیت است، احساس مسؤولیت در برابر اعمالى كه انجام داده و احساس مسؤولیت در برابر وظایف و تكالیفى كه در پیش دارد.
آن كسى كه این دو احساس را دارد همواره به فكر جبران كوتاهىهاى گذشته است; و همچنین در فكر پیدا كردن بهترین راه ممكن براى استفاده از فرصتهاى باقیمانده، و این هر دو رمز تكامل و پیشرفت یك انسان با یك ملت است، مردمى كه نه به اعمال گذشته مىاندیشند و نه به فكر ساختن آیندهاند، افرادى بینوا و بدبختند.
1. اصول كافى، جلد 2، صفحه 7.






برچسب ها :
<-TagName->